Vietnamese kookles

Vanmorgen om klokslag half negen werden we opgehaald voor de Vietnamese kookles. Ik had me er niet heel erg in verdiept (het loslaten gaat me steeds beter af 😂). Ling, de eigenaresse van het pension had ons het aangeraden. We werden in het oude centrum opgewacht door Mo, een hele leuke spontane jonge vrouw van eind twintig. We bleken haar enige leerlingen te zijn voor vandaag. Met een grote glimlach gaf ze ons alledrie een boodschappentas. “We gaan boodschappen doen op de markt”. Ik zag de schrik in de ogen van Roos. Zij was de ervaring in SaPa nog niet te boven. Maar tja, natuurlijk volgden we haar richting de markt. We begonnen bij de fruit- en groentemarkt. Mo vertelde ons van alles over de groente en het fruit. Bij elk gewas had ze ook een geneeskrachtige werking. Fantastisch om te zien en horen hoe dicht ze nog bij de natuur staan. De groenten en het fruit werden ingeladen en op naar de vleesmarkt. Roos ging dapper mee. Bij een kraampje bestelde Mo varkens- en rundvlees. “Kijk, dit was vanmorgen nog een koe en varken”. Roos werd steeds bleker. “En ja, we eten hier alles, kijk maar daar ligt een hoofd van een varken”. Op een meter afstand van Roos voeten lag een varkenshoofd.... 🙈 Nou, op naar de vismarkt, op zoek naar Red Snapper. “We nemen deze, want deze is heel vers. Net op dat moment bewoog de van van de vis nog. “Zie je??”, zei Mo met een grote glimlach. Roos kon inmiddels niet meer lachen. Maar het ergste kwam toen we de verse garnalen, die nog in een teiltje lagen te ‘zwemmen’ meenamen in een plastic zakje. Ik heb mijn boodschappentas nog zeker tien minuten voelen bewegen.... “Mam, die garnalen gaan dood in dat zakje...”. Na vanmorgen heeft Roos besloten vegetariër te worden...😅

Vanuit de markt voeren we met een bootje twintig minuten naar een eilandje in de rivier. Mo bleek op dat prachtige eilandje te wonen. Ze maakte van de passievruchten, die we op de markt gekocht hadden, heerlijke limonade en begon ons stap voor stap de gerechten voor te maken, waarna we het zelf mochten proberen en direct opeten. Het was ontzettend leuk. We maakten verse Vietnamese loempia’s. De loempia’s worden niet gefrituurd, maar blijven rauw, behalve het vlees natuurlijk. Daarna ‘sizzling pancakes’, dunne pannenkoekjes met garnalen en varkenvlees, groenten en verse kruiden. Het hoofdgerecht was de Red Snapper die werd geroosterd op lemongrass en bananenbladeren. Dat was echt zo ontzettend lekker. En we eindigden met noodlesoep van verse bouillon die we al de hele ochtend hadden laten trekken. Als toetje kregen we fruit. We hebben voor het eerst mangosteen gegeten. Een prachtige en heerlijk zoete vrucht. 

Om bijna half drie waren we klaar. Het was ontzettend leuk en leerzaam en zelfs Roos heeft nog best veel gegeten. De rest van de middag hebben we heerlijk liggen uitbuiken en we zijn nu net terug van een kleine maaltijd in een restaurantje vlakbij. Morgenochtend om 11:00 uur vliegen we naar Ho Chi Minh. Hoi An was inderdaad zo bijzonder als iedereen altijd zei. Je krijgt een glimlach van de mensen, het eten en de prachtige romantische stad.