Het ultieme loslaten...

Deze reis betekent het ultieme loslaten... Loslaten dat je uren in een vliegtuig zit, op een wildvreemde bestemming aankomt, je rugzak nog in Hongkong ligt en midden in de nacht waarschijnlijk gebracht wordt, je geen idee hebt wat je eet en.... dat je 5 uur in een bus naar SaPa rijdt over een snelweg die wij misschien toch iets anders zouden bijhouden....

Vanmorgen was mijn backpack dus gelukkig in het hotel aangekomen en zijn we opgehaald voor de busreis naar SaPa. De reisleider was supertrots te melden dat dit de bus was geweest van het nationale voetbalelftal! Een super de luxe limousine bus. Nou.... wij zouden het Nederlands elftal al geen 25 jaar meer in de bus vervoeren, maar goed, hij veerde lekker mee en de gordijntjes en leren stoelen gaven wat verouderde luxe. Achteraf viel het allemaal reuze mee en kwamen we om 13:00 uur in SaPa bij ons hotel aan. Een prima hotel, met goede kamer en airco.

We besloten de Fransipan-berg (ruim 3000 meter) met de kabelbaan te bezoeken. Boven was het bewolkt, maar wat ons daar te wachten stond was prachtig! Een ceremoniële dans werd opgevoerd door de bergstammen van SaPa. Ik voeg de video bij, want omschrijven lukt me niet. Dat loslaten, dat is voor mij nog een hele uitdaging, maar als je dan zoiets prachtigs meemaakt heb ik het er enorm voor over. Ook Roos en Koen vonden het een hele bijzondere ervaring. 

Nu liggen we alweer in bed, want morgen gaan we twee dagen op trekking. Het volgende verslag komt waarschijnlijk pas maandag, want we zullen minder bereik hebben.